1903: In het Maandblad voor Ziekenverpleging raadt Mary Fleischmann uit Haarlem verpleegsters aan zich te verzekeren voor hun pensioen.

1903. De Koninklijke Fabriek voor Verbandstoffen Utermöhlen & Co adverteert in het Maandblad voor Ziekenverpleging dat zuster C.E. Krop, gediplomeerd bij ‘Het Witte Kruis’, bereid is verpleegsters de maat te nemen voor hun kousen, gordels en bandages. Ook hebben zij naast verbandmiddelen handige meubelen voor zieken in de aanbieding.

1912 e.v. De Firma Kat & Co adverteert met haar ‘uitwaschbare inkt’, en verwijst naar een stuk van zuster C.C.J. Wernink in het Maandblad voor Ziekenverpleging van 1912 (pag. 45-46), waarin deze de inkt in het bijzonder aanbeveelt voor het gebruik in ziekenhuizen en sanatoria, waar mensen die in bed iets opschrijven steeds gevaar lopen de lakens, de vloer of hun kleding te besmeuren. Dat is nu geen probleem meer.

1930. Een advertentie van de Firma H.W. Kröner in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging, die katoenen japonnen aanbiedt voor dienstbodes, maar linnen japonnen voor verpleegsters!

1930. De firma Pama adverteert in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging met tassen voor verpleegsters, ook dameswandeltassen.

Diacones Cathrien Smallegange werd indertijd ontvangen in Het Diaconessenhuis met deze Inlichtingen voor Proefzusters in Diaconessenhuis Leiden.  

1940. De firma Pama blijft in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging haar tassen aanprijzen.  

1950: Het Tijdschrift voor Ziekenverpleging wijdt meerdere artikelen aan penicilline, bv. over de munt die geslagen werd ter ere van de uitvinder Fleming, de bereiding van penicilline, en verpleegsters brengen een bezoek aan de Nederlandse Gist & Spiritus Fabriek te Delft, die hen een blad meegeeft met visuele informatie over de bereiding van de penicilline en depocilline. 

De bereiding van penicilline grafisch verbeeld.

1950. Dat verpleegsters soms maar kort in het vak verblijven is van alle tijden en kwam dus ook in 1950 voor. Dit blijkt heel duidelijk uit enkele van deze advertenties in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging.

1950. Zuster Roline (L.) van Voorthuizen uit het Gemeentelijk Ziekenhuis aan de Zuidwal te Den Haag verhaalt in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging enthousiast over de wc stoel die zij in Orebro (Zweden) heeft aanschouwd.

1950: In het Tijdschrift voor Ziekenverpleging onthult een speciale commissie die is ingesteld om één in Nederland alom bruikbaar uniform te ontwerpen voor verpleegsters er niet uit gekomen is. Men trekt de wens om te komen tot één en hetzelfde verpleegstersuniform daarom in, maar wenst nu wél de introductie van een leerlingenspeld per ziekenhuisopleiding, die leerlingen dragen zo lang ze nog in opleiding zijn. Zij wensen geen verschil tussen 1^e, 2^e en 3^e jaars zusters, maar één speld gedurende de hele opleiding. Vermoedelijk zijn de zo gewilde leerlingenspelden dus rond of zeer kort na 1950 ingevoerd.  Hierboven zien we de leerlingenspeld van het Elisabeth ziekenhuis Leiden, die de zusters moesten teruggeven aan het ziekenhuis na diplomering, aldus Toos van Hoorn en de zusters van lesgroep Vita Nova.

Een afbeelding van de speld van het Diaconessenhuis Leiden voor leerling-verpleegsters (mogelijk uitgereikt vanaf medio jaren vijftig).

De speld van het Diaconessenhuis Leiden voor leerling-verplegers (die met ingang van 1957 regelmatig binnenkwamen vanuit de psychiatrie, omdat ook zij een A-diploma wilden behalen). Volgens het registerboek was de eerste B-verpleger de 32-jarige, gereformeerde Johannes Bakker uit Ruinerwold. Hij werd ingeschreven op 15 juli 1957 en behaalde diploma A op 17 nov. 1960. Hij verliet het Diaconessenhuis op 31 januari 1962.

1951. Reclame voor de mobilofoon voor wijkverpleegsters door ene J.W. Zunneberg in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging.

1960. In het Tijdschrift voor Ziekenverpleging is er duidelijk een markt voor speciale (niet luid klakkende) schoenen voor verpleegsters. 

Reclame voor diverse verpleegsters uniformen.

Het prospectus voor beginnende verpleegsters in het Sint Elisabeth Ziekenhuis uit 1960. Door te bladeren door op de pijltjes te klikken.

In dit prospectus worden onder andere de toelatingseisen en de theoretische inhoud van de preklinische periode van drie maanden beschreven.

De behoefte aan een dergelijke vorm van vooropleiding voor beginnende ziekenverpleegsters groeit vanaf 1952, en houdt verband met het verpleegsterstekort, waardoor de concurrentie om personeel tussen inrichtingen en ziekenhuizen steeds sterker wordt en alom nadelige gevolgen krijgt. Tot 1952 was het in veel ziekenhuizen zo, dat zij grote aantallen gediplomeerde verpleegsters uit de psychiatrie als leerling aannamen, omdat dezen ook een A-diploma en vooral de kraamopleiding wilden behalen. Psychiatrische inrichtingen hadden daar schoon genoeg van, omdat zij veel tijd investeerden in het opleiden van zeer jonge en nog volstrekt onervaren mensen, die dan direct vertrokken na diplomering. Voor de ziekenhuizen waren die reeds in de verpleging gesocialiseerde krachten zeer aantrekkelijk! Nu er steeds meer ziekenhuisbedden bij kwamen en er een tekort aan verpleegsters ontstond, lieten ziekenhuizen ook heel jonge, nog onopgeleide meisjes instromen. Ze merkten dat die arbeidsdiscipline en kennis misten. Daarom werd een preklinische periode ontwikkeld voor een basale theoretische en praktische training in het verpleegkundige werk. Toen deze opleiding – met het vak ethiek – eenmaal een feit was, verviel de verplichting tot het behalen van een godsdienstdiploma.

Bron: Toos van Hoorn, die in 1960 begon aan haar verpleegopleiding in het Elisabeth Ziekenhuis te Leiden.

1960. De gids voor beginnende verpleegsters in het Sint Elisabeth Ziekenhuis. Eveneens een gestencild werk, waarin de beginnende verpleegster alle regels die gelden in het ziekenhuis krijgt uitgelegd. Er staat bijvoorbeeld in dat na drie keer verzuim tijdens een schooljaar het recht vervalt op examen doen. In de gids staat ook dat een verpleegster geen cadeaus of versnaperingen mag aannemen van patiënten, en dat zij, wanneer zij per ongeluk iets stuk maakt dat ofwel aan een patiënt ofwel aan het ziekenhuis toebehoort, minstens 30% van de geleden schade moet vergoeden. Voorts staan alle kledingvoorschriften erin.

Bron: Toos van Hoorn, die in 1960 begon aan haar verpleegopleiding in het Elisabeth Ziekenhuis te Leiden.

1965. Het nieuwe Diaconessenhuis Leiden aan de Houtlaan is opgeleverd en in 1964 geopend. Men is bijzonder trots op het ziekenhuis, dat door een nieuwe medische structuur in 1960 een ‘gesloten ziekenhuis’ is geworden, met artsen in dienstverband. In 1964 of 1965 brengt het Diaconessenhuis een fraai ontworpen en gedrukte prospectus uit, die qua formaat even groot is als die van het Elisabeth ziekenhuis, waarmee verpleegsters geworven kunnen worden. “Zeg JA met je hart”, is de titel. Te lezen door op de pijltjes te klikken.

Bron: Loes de Ridder.

1965. Het Elisabeth Ziekenhuis reageert op de brochure door nu haar eigen prospectus ook in druk uit te brengen.

Bron: Wil Pieterse,een lid van lesgroep Vita Nova, die in 1965 aan de opleiding begint.

1965. De voorkant van het singletje ‘Dank U’ wat het Diaconessenhuis uitbrengt in 1965 voor het volk van Leiden, wat op diverse bazars en collectes zoveel aan het nieuwe gebouw heeft bijgedragen. 

De binnenkant van het singletje drukt nog eens extra uit wat Diaconessenhuis Leiden wil zeggen.

1965. Wil Pieterse begint als lid van Vita Nova aan haar A-opleiding in het Elisabeth Ziekenhuis. Zij ontvangt een kaartje met deze spreuk als welkomstgeschenk.

De achterkant van het kaartje: een bloem en de eigen handtekening.

Het insigne met de hoekjes voor de wijkverpleging van Vita Nova-lid Margreet Stet, die na haar A-opleiding zelf uitzoekt hoe ze in de wijk terecht kan komen. Ze behaalt meerdere diploma’s en werkt en studeert in totaal 43 jaar in de verpleging, inclusief 23 jaar als Hoofdwijkverpleegkundige in de Kop van Noord-Holland, met elke week 3 à 3 maal de oversteek naar Texel.

1968, 1 mei. Lesgroep ‘Vita Nova’ drukt op zeer creatieve manier uit dat het Bandafix is uitgevonden. Zij dansen een voorstelling in dit materiaal voor de lesgroep “Neferteten” die na hen komt. Een foto als deze zou na “Me too” niet meer kunnen!  

1970-1980. Een foto van een te klein kantoortje op een verpleegafdeling in het Diaconessenhuis, voorzien van bakken voor verschillende patiënten statussen voor verpleegkundigen en artsen, en het onvermijdelijke prikbord daarachter.

1994. In het voorjaar organiseert verpleegkundige Gerard Valk, toentertijd hoofd van de afdeling Inwendige Geneeskunde, een campagne met drie benefietconcerten. Dit om mogelijk te maken dat hij op zijn afdeling een ‘huiskamerproject’ kan opstarten, waardoor aan oudere patiënten – die doorgaans achteruitgaan wanneer zij te lang achter elkaar uitsluitend in bed liggen – activiteiten kunnen worden aangeboden. Er worden drie grote concerten georganiseerd door een orkest en koor, beide bestaand uit personeelsleden van het Diaconessenhuis.

1994. Koor en orkest van het Diaconessenhuis ten gunste van het Huiskamerproject.

1994. Met de opbrengst van 28.000 gulden (!!) kon het huiskamerproject opstarten. Henriëtte van der Ploeg werkte hier tijdens haar deeltijd HBOV, vanwege ernstige rugklachten.  

1995. Het Diaconessenhuis start een experiment met gechipte uniformen en automatische afgifte van schone uniformen.

1997. Het Diaconessenhuis bestaat 100 jaar en viert dit groots, met een feest voor alle (oud-) personeelsleden in de Leidse Stadsgehoorzaal. De kranten staan er vol van (zie foto) en alle verpleegkundigen weten het vandaag nog steeds.

2003: De uitbouw van het beddenhuis van het Diaconessenhuis is klaar. De directie start een feestweek. De brochure Van Rups tot Vlinder (voorkant, nummers, achterkant) beschrijft deze feestweek.

Bron: Anke Grosse Stüve-Borst.

Op woensdag 9 augustus 2006 nam het Diaconessenhuis een nieuw servies in gebruik. Het veertig jaar oude servies van het ziekenhuis was al lang aan vervanging toe, hetgeen geleid had tot een opdracht aan grafisch ontwerpbureau Podivium uit Haarlem. Dit bureau koos de groene omgeving van het ziekenhuis als inspiratiebron. De bomen van het Leidse Hout zijn in gestileerde vorm terug te vinden op elk serviesonderdeel waarop ook het logo van het ziekenhuis, een duif, is afgebeeld. Ook is het servies voorzien van dichtregels die zijn geschreven door beleidsmedewerker en huisdichter Yvon van Egmond van het Diaconessenhuis. Michiel Terra, hoofd voeding van het ziekenhuis verklaarde: “Eten is voor een patiënt belangrijk, zeker na een operatie. Als het eten er smakelijk uitziet en ook nog geserveerd wordt op een mooi servies, kan dat bijdragen tot meer eetlust en een sneller herstel.”

2015. Anke Grosse Stüve-Borst gaat met pensioen. Als afscheid wordt haar een foto-shoot aangeboden door een professionele fotografe uit Noordwijk (wier naam zij helaas niet meer weet). Alle collegae met wie ze ooit gewerkt heeft, zowel artsen als verpleegkundigen, komen terug van vrije dagen om met haar op de foto te gaan. Een prachtig album is het resultaat.

2015. De laatste foto van Anke Grosse Stüve-Borst in haar afscheidsalbum.

2016. Een film van de Dienst Geestelijke Verzorging van Alrijne, in samenwerking met documentairemaakster De Bruijn. ‘Samen op Een kussen’. Over de cultuurverschillen tussen het voormalige Diaconessenhuis en het Elisabeth Ziekenhuis.

2024: Henriëtte van der Ploeg heeft alle toegangspasjes bewaard die zij in de loop der jaren heeft gekregen.